Helaas is Duke – MacGreydon’s All That Jazz- weer bij ons thuis.
Ik kreeg halverwege december een telefoontje van zijn baasje dat zij echt alles geprobeerd heeft maar dat het vanwege persoonlijke omstandigheden niet mogelijk was om hem dat te bieden wat hij nodig heeft.
Ik ben de dag erop in de auto gestapt en heb hem opgehaald.
Het weerzien met de hele familie ging erg goed. Scarlett was net loops geworden dus het is de eerste weken even behelpen geweest omdat hij dit als jonge reu nog nooit had meegemaakt. Al met al heeft hij zich als een echte heer gedragen en ben ik heel erg trots op hem.
We zijn gelijk met hem aan de slag gegaan en hebben hem eerst wat meer appel gegeven. Ook is hij niet zo’n fan van de bench dus na overleg met Machteld van der Linden ben ik begonnen, net als met een kleine pup, om hem zijn eten in de bench te geven en dat uit te bouwen. Dit gaat heel erg goed en hij gaat nu ook al zelf de bench in om te slapen. Hij vindt het enkel nog steeds niets als hij weet dat je weg gaat en dan alleen in de bench moet blijven, hier werken we nog hard aan. Overigens is het niet een heel groot drama dat hij liever niet in de bench is als wij weggaan aangezien hij zich ook prima gedraagt als hij alleen in de woonkamer blijft.
Ook zijn we begonnen met apporteren. Iets wat hij heel erg leuk vindt om te doen. Ik denk dat hij ook aanleg heeft voor het werk voor het schot. Hij jaagt goed en weet zijn neus prima te gebruiken.
Al met al is hij een hele lieve, rustige en stabiele jonge hond die gewoon nog heel veel moet leren.
Nu zijn we druk op zoek naar nieuwe baasjes die hem de uitdagingen kunnen bieden die een jonge, slimme Weimaraner nodig heeft.
